Odpowiedź na to pytanie może wydawać się oczywista, jednak warto może przyjrzeć się temu zjawisku trochę bliżej. Często nawet nie zdajemy sobie sprawy jak nasze ciało zaczyna pracować w czasie grania.
Dużo zależy od intensywności chwili lub tego, co robisz i jakie działania podejmujesz w danej grze. Świetnym przykładem może tu być rozgrywka pomiędzy dwoma graczami gdy cała gra przebiega w dość gorącej atmosferze i każdy wykonany ruch może przechylić szalę zwycięstwa. Wielu ludzi całkiem znienacka zaczyna pochylać się bliżej swojego ekranu komputera, gdy potrzebują więcej koncentracji w grze. Jest to dość dziwne zjawisko, jednakże bardzo często spotykane. Każda gra, która zmusza do rywalizacji powoduje, że instynktownie zbliżamy się do ekranu, czy tego chcemy czy nie.
Wiele różnych reakcji wywoływane jest przez gry typu strzelanki, czy też gry wyścigowe, w grach tego typu gracz naprawdę ma wrażenie, że faktycznie fizycznie jest on obecny w danej grze, uczucie to oddziałuje na nasze działania, oraz ruchy. Mamy tu do czynienia z faktycznym przeniesieniem się do świata wirtualnego, nasze ciało zaczyna wykonywać ruchy jakbyśmy naprawdę byli obecni z danej grze.
Dużą rolę odgrywa również nasza podświadomość. Jeżeli podświadomie wmówimy sobie, że jeśli pochylimy się w dany sposób w celu osiągnięcia lepszego kąta (biorąc po uwagę, że logika ta tak naprawdę nie jest prawdziwa) osiągniemy lepszy wyniki i będziemy czerpać z tego doświadczenia sporą satysfakcję.
Grając w gry wykorzystujemy również nasz instynkt. Jednakże wszystkiego trzeba się nauczyć, nie inaczej jest również w tym przypadku. Na przykład jeżeli chcesz spojrzeć w lewo musisz poruszyć lewym palcem. To tak jak z nauką jazdy samochodem. Możesz uczyć się jak wszystko to co robisz w aucie wygląda, ale potrzebujesz dużo treningu swojego ciała, aby osiągnąć pożądane czuciowo-motoryczne sprzężenie. A więc można to zaryzykować stwierdzenie, że trening czyni z nas mistrza. Jedyne czego potrzebujemy to tylko czas i nasze chęci.
